‘Mijn vader en zijn broer leiden sinds 1998 Intermontage. Ik ben supertrots dat wij samen met de familie en onze medewerkers een serieuze speler zijn in de markt van totaalinterieurs. De hele familie woont in een straal van 300 meter bij elkaar in Terwolde. Mijn oom bij het bedrijf, de rest van ons in het dorp.’

‘Als tiener was sporten mijn passie, ik voetbalde fanatiek. Daarom ging ik sportmanagement studeren. Tijdens mijn studie ontdekte ik dat werk in de sportwereld vooral beleidsmatig is. Dat trok mij niet. Ik had een bijbaantje bij Intermontage en vond dat steeds interessanter. Aan het einde van mijn studie had ik een goed gesprek met mijn vader: wat is mijn volgende stap? “Volg je hart”, zei hij. Ik koos voor Intermontage.’

‘Eerst leerde ik het bedrijf in de praktijk goed kennen in ondersteunende managementfuncties. Vijf jaar geleden werd ik operationeel manager van de interieurbouwtak. En nu volg ik samen met mijn broer Thomas en neef Damian de leergang Bedrijfsopvolging bij familiebedrijven. Hoe werkt opvolging financieel en juridisch, hoe maak je hoogpresterende teams? Zo bereiden wij drieën ons voor om het bedrijf in de toekomst over te nemen.’

‘Een grote valkuil in familiebedrijven is aannames doen en niet met elkaar in gesprek blijven. De cursusleider hamert op “het dappere gesprek”, met je pa, je oom, je broer, je neef. Vaak dénken mensen dat ze eerlijk zijn, maar gaan ze dingen uit de weg. Door dappere gesprekken te voeren, voorkom je gezeik. Je wilt als familie met Kerst nog wél gezellig samen aan tafel zitten!’

‘Natuurlijk is het spannend om straks samen met Thomas mededirecteur te zijn. Je schiet als broer en zus sneller in de emotie. Toen we klein waren konden we soms anderhalf uur braaf een spelletje spelen, totdat we ineens knallende ruzie kregen. Maar we konden ook goed samen voetballen in de tuin. Ik bewonder hem om zijn ambities en doelgerichtheid.’

‘Mijn perfecte plaatje voor de toekomst? Ik heb er veel zin in om samen met mijn broer en neef verder te bouwen aan een mooi, dynamisch bedrijf. Ik hoef niet per se te groeien naar 200, 300 man. Wel wil ik supergoede projecten afleveren. En mijn voetbalambitie? Ik coach nu in mijn vrije tijd een jeugdteam.’

begonnen in 1978 en doen nog steeds klusjes. Zij zijn echt onze bonus-opa en -oma. Als we mensen aannemen, kijken we of ze bij de familie passen. Twee benen op de grond, handen uit de mouwen. Meedenken, oog voor detail en kwaliteit. Niet: nee dat kan niet, maar: hoe kunnen we het mogelijk maken?’

‘Als kind zag ik dat mijn vader veel bezig was met zijn werk. Tussen de middag kwam hij wel altijd thuis eten. Van hem leerden we dat je hard moet werken, doorzetten, dat het niet aan komt waaien. Vanaf ons 14^de moesten we zelf een zakcentje verdienen.’

‘Ik heb mijn ambitie om de zaak over te nemen altijd bewust nagejaagd. Technische vakken op de havo, daarna een bachelor Technische bedrijfskunde. Mijn vader heeft ons nooit gepusht. Laatst zei hij nog: “Als je morgen een bloemenwinkel wil beginnen, vind ik dat ook prima.” Ik vind het supergaaf dat hij ons stimuleert op een goede manier.’

‘Ik volg nu samen met mijn zus Kristel en neef Damien de leergang Bedrijfsopvolging bij familiebedrijven. Een eyeopener voor mij was dat familiebedrijven door een curve gaan. Elke generatie zorgt dat een bedrijf zich verder ontwikkelt, maar moet het bedrijf ook een keer doorgeven. Zo krijgen nieuwe ideeën een kans. Grote valkuil is dat pa en ma over hun graf heen willen regeren.’

‘Of mijn zusje en ik elkaar als kind wel eens pestten? Hahaha, nee hoor. We voetbalden graag samen. Ik bewonder haar om haar organisatorische talent. Ze is iemand die het voortouw neemt. Vraag haar iets te organiseren, bijvoorbeeld een open dag, en zij regelt het gewoon.’

‘Mijn toekomstbeeld is de meest innovatieve speler in de interieurbouw worden. Onze corebusiness mag groeien: systeemwanden, plafonds en interieurs uit onze fabriek leveren. Maar, ik hoef niet de grootste te worden. Ik vind het vooral belangrijk dat Intermontage een familiebedrijf blijft. Dat vakmensen het fijn vinden om hier te werken. Mijn vader wordt binnenkort 63 jaar. Nog even, en dan kunnen Kristel en ik samen “voetballen”. Ik heb heel veel zin in die toekomst!’