‘Mijn motto: ik wil mijzelf elke dag beter maken’

‘Alles was nieuw en mijn Nederlands was niet goed. Maar ik wist al snel wat ik leuk vond. Als jongetje was ik gefascineerd door grote, stoere graafmachines. Mijn vader was monteur en leerde me al jong sleutelen in zijn garage. Ik deed het laagste niveau Fijnmechanische techniek aan een roc. Op een technische beurs zag ik voor het eerst robots en grote CNC-machines: daar wilde ik mee werken! In mijn vrije tijd las ik de handleidingen, vaak vier of vijf dikke boeken per machine. Ja, dat vond ik leuk. De meeste kennis heb ik daaruit opgedaan, door zelfstudie.’

‘Op mijn 17^de liep ik stage bij De Wit. Ze maken bevestigingsmaterialen, spijkers en schroeven voor de hele wereld. Er komt een rol draad van 500 kilo binnen, die knippen we in stukjes, die vervolgens in matrijzen gaan. De matrijzen maken wij in de gereedschapsmakerij. Mijn baas vroeg: wil jij hier werken en verder studeren? Ja!’

‘In de 18 jaar dat ik hier werk, groeide ik via allerlei opleidingen en cursussen door tot hbo-werkniveau. Van mts Werktuigbouwkunde, CAD/CAM-programmeren, Zink- en draadvonktechniek tot een deel hbo Werktuigbouwkunde en Leiderschapstraining. In 2017 werd ik chef Gereedschapsmakerij en introduceerde nieuwe CNC-machines. Nu beheer ik het hele proces van materiaalkeuze, ontwerp, programmering tot realisatie en testen.’

‘Schroeven en spijkers maken saai? Totaal niet. Ik ben heel precies. Als ik op een tekening een marge van 1,5 micrometer zie, geeft het me een enorme kick gereedschap perfect binnen die marge te maken. Ook optimaliseer ik gereedschap: vroeger ging een matrijs drie ploegen mee, nu tien tot twaalf. Dat scheelt veel zwaar stelwerk voor de mannen in de productie en bespaart kosten voor De Wit. Daar ben ik supertrots op.’

‘Mijn werk maakt me echt gelukkig. Cijfer werkgeluk? Een 9 tot 10. Ik ben alle leidinggevenden die mij stimuleerden en kansen gaven enorm dankbaar. Bij De Wit zie ik nog veel groeistappen, bijvoorbeeld de technische kant van grondstoffen uitpluizen en procesengineer worden. Mijn verre toekomstdroom? Ooit wil ik een fabriek voor gereedschappen opzetten in Suriname.’

‘Als 14-jarige had ik nooit gedacht zó ver te komen. Door te verhuizen heeft mijn moeder me een mooi cadeau gegeven. Helaas is ook zij nu overleden. Maar ik weet zeker dat mijn moeder en mijn vader heel trots op mij zouden zijn!’